เมื่อคืน ลิซซี่ร้องไห้น้ำตาหยด บอกว่าอาทิตย์หน้าสอยแต่ป่าป๊าจะมารับพาไปเที่ยว นางน้ำตาไหนองหน้า แล้วลิซซี่จะอ่านสอบทันได้ยังไง
ซี่อยากสอบให้ได้ 80% เพื่อ โทรศัพท์ BNK J8
หม้า : เพียงดูต้องตั้งเป๋าหมาย อ่านหนังสือรายวัน วันละนิดวันละหน่อย
ซี่ : มั่มม้าโทรหารป่าป๊า อธิยายหน่อยน๊ะ
ครั้นเราโทรหาป่าป๊า พ่อก็ตัดมาเป็นชุด เอาเป็นว่ามั่มม้าซะบักซะบอม
ซี่ : เริ่มร้องไห้อีกรอบ
หม้า : แม่จะให้โทรศัพท์ วันนี้ ตอนนี้ เลยออกไปซื้อได้ แต่...หนูน้อยของแม่ จะไม่รู้จักคำว่า หา รอคอยและการตั้งเป๋าหมาย ซึ่งถ้าวันไหนมั่มม้าตายไปหนจะะทำอะไรไม่เป็นเลย เพระามัวแต่รอของ...
ซี่ : หน้าเริ่มเข้าใจมาบ้าง
เมื่อคืนทุกคนเหนื่อยมากแต่ลิซซี่ก็ขอไป dog cafe เพราะ ซื้อของมาให้น้องหมา แพททริค เหนื่อย สุดๆ มั่มม้าก็เหนื่อยแต่เร่ก็ออก
ขณะนั่งรถ grab ออกไป มั่มม้าบอกว่า มั่มม้าเลี้ยงลูกไม่ดี ลูกดื้อ ไม่รู้จักกาละเทสะ
ลิซซี่ เข้ามากอด...
เรานั่งรถ 15 นาที เราคุนกันหลายเรื่องไม่มีใครใช้โทรศัพท์ ซึ่งเป็นเวลา 15 นาทีที่ทีค่ามากทีเดียว
พอไปถึงร้าน ลิซซี่เอาของฝากไปให้ พี่ๆแต่ละคนบอกว่าลิซซี่ไม่สงสารแม่กับน้องเหรอ ดูหน้าแม่กับร้องซิเหนื่อยมาก... กดดันลิซซี่มาก..
เมื่อเรานั่งรถกลับบ้าน มั่มม้าสอนซี่ว่า
ถ้าพ่อแม่ไม่สอนลูก หรือสอนแล้วไม่ฟัง
สังคมจะสอนเค้าเอง ซึ่งมันจะเป็นแบบคืนนี้ หนูเจ้าใจแล้วใช่ไหม... ดูซิ แทนที่พี่ๆเค้าจะขอบใจหนู เขากับตำหนิหนูเพราะเห็นสภาพแม่และน้อง
ซี่หนูเรียนรู้แล้วซี่จะไปทำอีกค่ะ
ขากลับเราก็นั่งคุยกันอีก 15 นาที ซึ่งมีค่ามากๆ
เป็นอันว่า เมื่อคืน ทุกคนน่าจะได้รับบทเรียน
