คุณยายอายุ 70 ปีแล้ว แยกอยู่กับคุณตา วันดีคืนดี คุณยายก็อยากจะขายที่ แน่นอนด้วยอายุของท่านด้วย
ประเด็นคือคุณตาอยู่กับภรรยาใหม่ในที่แห่งนั้นมา 20 กว่าปี
เมื่อถึงวันขึ้นศาล คุณยายคุยกับทนายเรื่องค่าเลี้ยงดู ทนายนั้นก็เชียร์ว่าได้แน่ๆคุณยาย
แน่นอนทนายย่อมชอบทำให้ลูกความรู้สุกถึงอารมร่วม เพราะคิดค่าทนายแบบโหดๆกับคนสูงอายุที่จิตใจอ่อนแอ
และวันขึ้นศาลก็มา เหมือนเดิมมันไม่ได้เป็นไปตามอารมของฝ่ายโจทย์หรอกน๊ะ
เงินที่คิดว่าจะได้ก็ไม่ได้ เคยบอกคุณยายไว้แล้วว่า เงินคนอื่นเอายากมาก
ถ้าไม่ใช่เงินที่เค้าเต็มใจให้ วันนั้นก็สอนลูกสาวอย่าหวังของฟรีจากใครในโลกนี้ไม่มีน๊ะ
ลูกสาวก็หวังไอโฟนจากคุณยาย มั่มม้าเลยสอนว่า เก็บเงินเองได้ไปนานแล้ว ไอโฟนเนี่ย รู้จักเก็บ
เดี๋ยวก็ได้... เมื่อวานลิซซี่ไม่โวบวายที่ไม่ได้ของ ตามที่คุณยายสัญญาไว้ให้
ส่วนเก่งก็บอกคุณยาย พวกเราโชคดีที่มีงาน มีเงิน มีสุขภาพ ถึงมันไม่มากมาย แต่ก็มากพอสำหรับทุกวันนี้ อย่าหวังน้ำบ่อหน้าเลย....หาความสุขดีกว่า
แม่ไม่สงสารเก่งเหรอหาเงินคนเดียว อย่าสอนหลานเรื่องจะเอาของมาให้เลย เป็นกิเลศเปล่าๆ
ลิซซี่เลยบอกว่า ลิซซี่จะเก็บเงินซื้อเอง
เมื่อเช้าสอนลูกขณะนั่งรถมอไซด์ว่า อยากมีเงินมากให้คิดถึงประโยชน์ส่วนรวม ของผู้ชม
ยิ่งสินค้าหรือบริการหรือ contents คนส่วนใหญ่ได้มากเท่าไหร่ เงินจะไหลมามากเท่านั้น
อย่างสบู่มั่มม้านี่เป็น nich market คนไม่ค่อยมาก เงินก็เลยไม่มากตาม
วันหนึ่งคิดได้และลองทำอะไรที่ก่อประโยชน์กับคนอื่นมากมาย เงินจะตามมาเอง
อีกเรื่อง บวก ลบ คูณ หาร เอาให้คล่องถ้าทำไม่ได้ก็ต้องรู้จักวิธ๊หาใช้เครื่องคิดเลข
จะทำธุรกิจ เลขพื้รฐานต้องเข้าใจ
ส่วนการเรียนจะตกไม่ตกไม่สำคัญสำคัญที่ว่า เราชอบอะไรทำสิ่งนั้นแล้วมีความสุขทำ
ทำด้วย passion แล้วเราจะประสบความสำเร็จในแบบของตัวเอง...
คุณยายรักหลานมาก อยากให้สิ่งที่ดีที่สุด แต่เรากำลังแก่เฒ่า คงต้องเป็นหน้าที่ของหนุ่มสาวที่ต้องอดทน มัธยัส สร้างสรรค์ พัฒนา ให้เขาคิดและค้นหาสิ่งเหล่านั้นเอง...
