วันนี้ฝตกตอนเย็นต้องกลับบ้าน

วันนี้ฝตกตอนเย็นต้องกลับบ้าน มั่มม้าพกเสื้อกันฝนไป 2 ตัวพร้อมด้วยหมวกกันน็อก
2 ใบเชื่อเหอะสภาพคือ ~บ้าหอบฟางมากๆ
เห็นภาพน๊ะ
แต่นวลนางบอก บอกว่าขอนั่ง grab กลับได้ไหมซี่เบื่อ อะไรๆก็มอไซด์พี่ปุ๊
เราไปรอกันที่ bnh แล้วเราก็เดินไปที่ bnh

ครั้นม้ากดค่า grab แพงมาก
ม้าเลยบอกซี่ว่าอย่าเลย วันนี้กลับบ้านก็ต้องไปซื้อของขวัญวันเกิดให้เพื่อนอีก
ประหยัดเงินส่วนนี้ไว้ดีกว่า

แล้วเรา2คนก็เดินถือร่มมายืนรอ taxi ซึ่งดูจากการคาดการณ์แล้วรออีกชั่วโมงก็คงไม่มีแล้วแน่ๆแต่ทุกคนอยู่ในความสงบยืนถือร่มฝนตกและรอต่อไป...
หลังจาก 5 นาทีผ่านไป...
เฝ้ารอจนลูกสาวพูดขึ้นว่า ไปมอเตอร์ไซค์กันเถอะ มาจะไม่ชัดนำหรือบอกให้ทำอะไรโดยบังคับ ลูกค้าเริ่มโตแล้ว
ให้คิดวิเคราะห์เอง และในที่สุดสาวน้อยก็ต้องเลิกกับมอเตอร์ไซค์พร้อมใส่เสื้อฝนและหมวกกันน็อคอย่างดี

หลังจากที่นั่งมอเตอร์ไซค์เราก็สอนลูกว่าแม่รอให้หนูยืนรอ(พร้อมกับหนู)แล้วให้หนูตัดสินใจเอง
เรากลับมาถึงบ้านช้ากว่าเดิมประมาณแค่ 10 นาที
จุดมุ่งหมายวันนี้ไม่ใช่กลับถึงบ้านเร็วหรือช้า แต่ว่าบทเรียนของวันนี้คือแก้ปัญหาด้วยตัวเอง คิดว่าวันนี้ได้แก้ปัญหาอะไรไปแล้วบ้าง ถ้าบอกหมดชี้แนะหมดก็จะไม่ได้ฝึกคิดวิเคราะห์อะไรเลย

ถ้าเรา วิเคราะห์แล้วเราคิดว่าเราตัดสินใจผิดก็แค่ถอยหรือเปลี่ยนแผน แล้วทำซ้ำอย่างนั้นแหละ
อีกหนึ่งวันของการเรียนรู้