Similan trip แห่งความพยายาม อนทน เห็นอกเห็นใจ... ทุกทริปจะมีเรื่องราวไม่อย่างนั้นไม่ใช่บ้านเรา
เอ๋ๆๆๆเกือบตกเครื่องบินเนื่องจากว่าให้ที่บ้านขับรถมาส่งสนามบินแล้วบอกทางผิด...เห้อออ
ต่อด้วย การเดินทางไปสิมิลัน วันที่ผ่านมาเป็นอะไรที่คลื่นลมแรงมากคุณยายก็ดื้อไม่ยอมทานยาเมาเรือ และได้เมาเรือไปในที่สุด...ตามภาพ
เนื่องจากผู้สูงอายุได้นั่งท้ายเรือเด็กๆจึงหันมาถามเสมอว่ามาม๊ากับคุณยาย
มั่มม้าโอเคไหม ( แค่นี้ก็คุ้มค่าทริปแล้ว)
....ปรกติจะฟาดแม่ตลอด
เพราะปกติถ้าไม่มีคุณยายเด็กๆจะเกาะแม่แจแล้วแม่ก็ต้องดูแลเด็กๆทุกอย่าง ..
การลงเรือขึ้นเกาะคลื่นกระแทกแรงมากๆ
คุยยาย ก็ใช่วิทยายุทธ วิชาตัวเบาแบบแพะกระโดดกำแพง....ข้อเข่าคอลาเจนสูงงงงมาก
ความใจกล้าของคุณยาย ทำให้พวกเราถึงกับอึ้งๆๆ....คุงยายจะกระโดดลงเรือม่ายด้ายนะคะ ค่อยๆค่ะ
คุณยายบอกว่ากลับไปต้องcelebrate Life ที่รอดตายในครั้งนี้ 
พี่ๆเด็กในเรือทำงานหนักมาก...บอกลูกๆว่า... หากเราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดแบบที่พี่วันนี้ไม่ว่าเราจะทำอาชีพอะไรเราก็จะมีความสุข... กว่าพี่ๆจะหาเงินเดือนได้วันละ 400 ไม่ง่ายเลย....ดึงเรือด้วยมือเปล่า... ที่สำคัญต้องยก อ้วนทั้งสองขึ้นเรืออันนี้ พะๆๆ peakkk ก็บอกว่าไม่ให้กินอาหารมันก็ไม่เชื่อ
หลังจากขึ้นเกาะบนเกาะก็ไม่มีเก้าอี้ทุกคนต้องนั่งทานข้าวบนรากไม้...เอิงเอย
น่าแปลกใจคือไม่มีใครบ่นสักคำ... (คุ้มค่าทริปอีกแล้ว)
ต่อด้วย วันที่เราไปดำน้ำตื้นเป็นวันที่เป็นปลายมรสุมเข้าดังนั้นจะมีแมงกะพรุนตัวเล็กๆมีหนวดสีแดงด้วยเวลาโดนแล้วเจ็บจี๊ดคันๆปนะมาณ 2 นาที...
ทุกคนโดนหมดแต่ปกติบ้านนี้จะร้องเอะอะโวยวายแต่ก็ไม่มีใครร้องโวยวายนอกจากแม่
ใครจะไปรู้ว่า trip ที่แสนจะไม่ธรรมดา
จะทำให้คนธรรมดาธรรมดาแบบพวกเราได้เรียนรู้การช่วยเหลือผู้อื่นการเห็นใจ..
การรักใคร่กลมเกลียวขณะที่เรือโดนคลื่นอย่างแรง..... ครอบครัวที่นั่งตรงกันข้ามบางทีก็มาถามว่าคุณยายโอเคไหม
Trip นี้คุ้มค่ามากๆยกเว้นไม่ได้ถ่ายรูปสวยๆเลย แบบแนว sExY โดนห้ามมม
ซี่กลัวโลกเห็นพุงมั่มม้า
โถๆ....ๆ ๆ ..แลดูเป็นห่วงภาพลักษณ์...
อย่างที่เขาเรียกว่าเงินทองเป็นของนอกกาย... ใช้บ้างเก็บบ้าง หากไม่ใช้แล้วสามารถซื้อความทรงจำที่แทนค่าไม่ได้
ไม่ทำให้ตัวเองล่ะเคยเดือดร้อนก็ใช้ไปบ้างเถอะ (เอ่ม 
)
)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น