เมื่อลิซซี่อยากบริจาคเงิน 30000 บาท ตอน 8 ขวบ

เมื่อคืนลิซซี่บอกว่า คุณครูบอกว่าทางโรงเรียนรับบริจาค ถ้าใครบริจาค 3000 บาทได้ถวายพานเข้าเฝ้าฟ้าหญิงอุบลรันต์ 5000 บาทได้เหรียญที่ระรึก ลิซซี่บอกว่าขอ 30000 บาทน้าๆ ซี่อยากเฝ้าฟ้าหญิง เราบอกว่าไม่มีหรอก 3 หมื่นสำหรับบริจาค

ซี่เลยบอกว่าแล้ว 5000 บาท ได้ไหมน้าค้า หม้าบอกว่า 5000 ก็ไม่มี ซี่เลยว่าเราว่า เงินเดือนได้มาไม่มีเก็บเหรอทำไมไม่มี

เราเลยนำกระดาษA4 แล้วใช้ปากากเมจิก หัวใหญ่เขียน ตัวตั้งเงินเดือน ต่อด้วย ค่าผ่อนคอนโด ต่อด้วยเงินเดือนพี่ดวน ต่อด้วยค่ารถรับส่งโรงเรียนลิซซี่ ต่อด้วยเงินค่าอาหารและมอไซด์ไปส่งซี่ตอนเช้า ต่อด้วยค่าเทอม จากนั้นแพททริคก็บวกทั้งหมด 6 ขั้น ออกมาเกินรายรับ แต่เราก็ลงไปกดเงินมาให้ซี่ 5000 บาท และบอกข้อแม้ว่า บ้านนี้หม่าม้าหาเงินคนเดียว เงิน 5000 บาทมันไม้น้อยนะ แต่เอาไปวางไว้ที่ตักเธอแล้วบอกว่า ถ้าเกิดแบงค์ทวงเงินมาแล้วหม้าไม่มีจ่าย คอนโดนี้เราต้องย้ายออกไปอยู่ในที่ๆถูกกว่านี้

ถ้ารับจุดนี้ได้ก็เอาไป 5000 บาท นางเอามาคืนและแอบไปร้องไห้ห้องพี่ดวนและแคะกระปุกตัวเอง คิดว่าจะบริจาคกี่บาทดี ถามแพททริค แพททริคก็ไม่ให้ ถามพี่ดวนพี่ดวนก็ไม่ให้ สุดท้ายหม่าม้าให้ไป 1000 บาท ถามว่าโรงเรียนผิดไหม ไม่ผิดแน่นอน เพราะโรงเรียนก็ต้องบอกว่าบริจาคแล้ว 1234 เมื่อคืนลูกเราได้เรียนรู้จักคำว่าไม่มี และยอมรับมันทั้งน้ำตา แต่ซี่ก็ผ่านมันมาได้ ในระบอบทุนนิยม สังคมจะสอนลูกเราเรื่องวัตถุนิยม อยากมีอยากได้ อยากเด่น แต่ในความเป็นจริง ถ้าเราไม่ยอมรับมันและไคว่คว้ามันจะเจ็บมาก ลูกสาวเราได้บทเรียนเมื่อคืนแล้ว คิดว่าต้องมีต่อไปเรื่อยๆ จนเธอมีภูมิคุ้มกันที่สูง และวันหนึ่งเมื่อซี่โตไปหม่าม้าหวังว่าจะมอง ที่จะช่วยเหลือผู้อื่น มากกว่าจะมองว่าจะดีจะเด่นกว่าผู้อื่นอย่างไร......

เราได้แต่สั่งสอนแต่แม่เชื่อว่าหนูได้เรียนรู้ทีละนิดละน้อยแล้ว
สำหรับแม่จะหาเงินได้เดือนละล้านมันก็ไม่มีประโยชน์ ถ้าเราไม่เคยแบ่งปันให้ใคร แต่เราจะแบ่งปันได้มากเราต้องหาให้ได้มากก่อน ถ้าเรายังหาได้น้อยก็แบ่งปันตามกำลัง...ลิซซี่วัย 8 ขวบ